Постинг
28.11.2022 21:29 -
За прашинки и килими
Мъхче, прашинка,
Светлинка.
Просторен паркетен под.
Студен. Изоставен от човеци.
Издишащ студени спомени.
Внезапно течение от дупка в стената разхожда прашинките насам-натам.
Труп на килим лежи разложено сритан под масата, като труп под мост.
И тук тишината царува,
Тук времето идва да си почива, да отдъхне и да отпусне морни рамене.
Една едничка молекула кихна от прахта и времето каза тихичко „наздраве“.
Времето е ценител на мръсотията и основен дистрибутор на прах.
А след времето остава само това, след него спомен е прахта.
Няма коментари
Търсене